Afspreken met Marit Bos, dat is nog niet zo makkelijk. Soms zie je haar grappige tuk-tuk in het dorp, waarmee kinderen van Muiderberg naar de Kinderkade gebracht worden. Marits kinderdagopvang op de grens van Muiden en Muiderberg draait inmiddels een paar maanden – en de zaken gaan goed. Na drie keer mailen hebben we toch een tijd en plaats. Even na schooltijd zitten we aan de thee, op de Kinderkade.

Wat is je band met Muiderberg?

Marit: Toen ik negen was, zijn mijn ouders naar Muiderberg verhuisd. Ik kwam op de Vinkenbaan en voelde me heel erg een stadsmeisje ‘met gekke schoenen’. Maar het wende snel en ik heb een hele leuke schooltijd gehad. Tot een jaar of 13, toen vond ik Muiderberg natuurlijk opeens een suf, saai dorp. Na de middelbare school ben ik vertrokken. Maar niet voor lang, op mijn 25e kwam ik min of meer toevallig in Muiden terecht. En sinds 16 jaar hebben we ons droomhuis, hier in het dorp.

Heb je nou een boerderij of een kinderdagverblijf?

Marit: De Kinderkade zit op het terrein van de Koeienkade, dat is een boerenbedrijf. We hebben een splinternieuw eigen gebouw, met beneden kinderdagopvang (0-4) en boven buitenschoolse opvang (4-12 jaar). Het boerenleven speelt natuurlijk een belangrijke rol. Onze kinderen gaan iedere dag naar de dieren. Eitjes rapen, in de stal kijken, met de konijnen kroelen. We spelen heel veel buiten. En we eten zo veel mogelijk van het land.

Hoe kwam je op het idee?

Vroeger werkte ik in Amsterdam, bij een reclamebureau. Ik zag zo veel vrouwen worstelen met de kinderopvang. Toen is het idee ontstaan: ik wil kinderopvang bieden, die flexibel is voor de ouders en vertrouwd voor de kinderen. Vijf jaar geleden ben ik die plannen gaan uitwerken. Kinderopvang op een boerderij, onder de rook van Amsterdam. In Muiden en Muiderberg was er grote behoefte aan meer plaatsen. Het heeft even geduurd voordat het plan ook kon worden uitgevoerd. Ik heb eindeloos veel gesprekken gevoerd, presentaties gegeven, lobbywerk gedaan. Maar moet je zien: de Kinderkade staat. En het is nog mooier geworden dan ik had gehoopt.

Hoe gaan de zaken?

Het gaat harder dan verwacht. We hebben tien medewerkers, allemaal mensen met veel ervaring. We zijn nog geen jaar open en hebben nu 97 kinderen ingeschreven. Hé, dat is bijna 100! Bij het honderdste contract gaan we een feestje vieren.

Wat staat er nu op het programma?

Marit: We hebben deze week voor het eerst warm middageten voor de kinderen. Dat is voor iedereen even wennen. Wat zeg ik? We hebben nog nooit zoveel afwas gehad! Maar het is wel een fijn aanbod voor drukke gezinnen. Het eten kopen we in bij ‘Lekker en Vers’ - grotendeels biologisch, helemaal vers en altijd volgens de seizoenen. De kinderen vinden het lekker en leren ondertussen verschillende smaken waarderen.

Mogen we even naar de stal?

Natuurlijk. Hier staan de laarzen. We hebben sinds twee weken een kalfje, willen jullie dat eerst even zien? Kijk, op het grasveld is een groep BSO-kinderen aan het spelen. Die zullen straks wel lekker rode wangen hebben van de wind. Goed, hier is de grote stal. De koeien worden zo gemolken, dus eten geven kan nu niet. Maar je mag wel een stukje van de stal aanvegen. Wil je een grote bezem of een kindermaatje?

Heb je een favoriete plek in Muiderberg?

Ja, dicht bij mijn huis. Helemaal vooraan, op het hoekje van de Brink en de Dorpsstraat, staat mijn lievelingsboom. Ieder jaar als die in bloei gaat weet je: nu gaat de lente echt beginnen. Die boom, daar kan ik echt gelukkig van worden. Trouwens, als ik ‘s ochtends van mijn huis naar de auto loop, onder die grote kastanjes op de Brink, dan voel ik dat ook. We wonen hier zó mooi in het groen. Dat is een groot goed.

Tekst en foto’s: Barbara Mounier